من نگویم تو که هســـتی که تو دلخواه مـنی

به دلم نور تو هستی مهـــــــرو هم ماه مـنی

هـمـه گـویـنـد خودم نـیـز چه خـوش میـدانم

گرچـــه افـــــتـاده ام از آه تـو خـود آه مــنی

اگر آن یوسـف مصـر است و به چاه افــتاده

توخودآن یوسف ومصری وتو خود چاه منی

گر نمی شـــد به چـه آن ماه شـهـنـشــاه نبود

همه شاهان به تو مدیون و توخود شـاه منی

دگران درپی اســتاد ز کف عمر ببازند ولی

مـن ز ره تـرس نـدارم کـه تـو هـمـراه منی

لاجرم قصه دیرینه به راهست برای این دل

ســـبب زنـدگـی ام هـســـتی و جان کاه منی

نوشتن دیدگاه