بهتر آن است دگر لب به سخن وا نکنم

زنده باشم به طرب قهر تو حاشا نکنم

نه سراغی ز تو گیرم نه نشانی ز دلم

تو که پنهان شده من گمشده غوغا نکنم

بر دل افتاد چرا خوشدل و شادان نشوم

غصه از یاد برم ولوله برپا نکنم

به نهانخانه دگر سر نکشم پا ننهم

نان گندم نخورم توبه طوبا نکنم

کار شاهی نکنم همچو گدایان بشوم

همتم بیش که من فکر زلیخا نکنم

دم بدم باده ز می گیرم و سر مست شوم

دردم از یاد برم عیب مسیحا نکنم

ز دلم دل بکنم مهر تو از دل ببرم

عاشقان را به جهان این همه رسوا نکنم

ز دلم دست بکش تا که من آسوده شوم

با من آرام سخن گو ز تو پروا نکنم

چه سخن ها به میانست و لبم را بگزم

بهتر آنست که من لب به سخن وا نکنم

نوشتن دیدگاه